Ερευνητές από την Radiological Society of North America (RSNA) ανέλυσαν τις μαγνητικές τομογραφίες εγκεφάλου 352 ερασιτεχνών ποδοσφαιριστών, ηλικίας 18 έως 53 ετών, ανδρών και γυναικών. Ανακάλυψαν ανωμαλίες στη λευκή ουσία που περιβάλλει τον εγκέφαλο, ιδιαίτερα στον μετωπιαίο λοβό, παρόμοιες με την περίπτωση της χρόνιας τραυματικής εγκεφαλοπάθειας (CTE).
Η χρόνια τραυματική εγκεφαλοπάθεια (CTE) είναι μια προοδευτική ασθένεια του εγκεφάλου που συχνά συνδέεται με αθλήματα επαφής, όπως η πυγμαχία, το ΜΜΑ ή το ποδόσφαιρο, όπου οι αθλητές αντιμετωπίζουν επανειλημμένα χτυπήματα στο κεφάλι. Τα άτομα με πρώιμη CTE μπορεί να υποφέρουν από προβλήματα μνήμης, αλλαγές στη διάθεση, συναισθηματική αστάθεια και προβλήματα συμπεριφοράς, όπως παρορμητικότητα ή επιθετικότητα. Η CTE έχει επίσης συνδεθεί με την κατάθλιψη και τη βία. Τα συμπτώματα χειροτερεύουν μόνο από εκεί και πέρα καθώς η νόσος εξελίσσεται: άνοια, προβλήματα ομιλίας και όρασης και συμπτώματα που μοιάζουν με τη νόσο του Πάρκινσον με τον έλεγχο της κινητικότητας των μυών.
Αν και το να δέχεσαι σκληρά χτυπήματα στο κεφάλι δεν είναι κάτι που βλέπεις συχνά στο ποδόσφαιρο, οι «κεφαλιές» είναι. Ο μετωπιαίος λοβός (περιοχή του μετώπου) είναι το τμήμα του εγκεφάλου στο οποίο λαμβάνουν χώρα γνωστικές λειτουργίες όπως η λήψη αποφάσεων και η μνήμη. Το μέτωπο είναι αυτό που χρησιμοποιούν γενικά οι ποδοσφαιριστές για τον μεγαλύτερο έλεγχο όταν κάνουν μια κεφαλιά.
Στο πλαίσιο της μελέτης, οι 352 μαγνητικές τομογραφίες εγκεφάλου συγκρίθηκαν με 77 αθλητές που δεν είχαν υποστεί σύγκρουση, όπως οι δρομείς, με μια τεχνική που ονομάζεται μαγνητική τομογραφία διάχυσης. Η μαγνητική τομογραφία διάχυσης εστιάζει στην κίνηση των μορίων του νερού μέσα στους ιστούς για την ανίχνευση ανεπαίσθητων ανωμαλιών όπως το εγκεφαλικό επεισόδιο, οι νευροεκφυλιστικές ασθένειες και οι τραυματικές εγκεφαλικές κακώσεις (TBI), οι οποίες δεν είναι ανιχνεύσιμες στις παραδοσιακές μαγνητικές τομογραφίες.
Οι περισσότεροι από τους παίκτες της μελέτης δεν είχαν ποτέ διαγνωστεί με TBI ή διάσειση, γεγονός που αναδεικνύει τη σωρευτική επίδραση των υποκρουστικών χτυπημάτων, όπως οι κεφαλιές.
Οι παίκτες που είχαν περισσότερες πιθανότητες να χτυπήσουν την μπάλα με κεφαλιά παρουσίασαν ανωμαλίες στη λευκή ουσία που γειτνιάζει με τις θωρακίσεις – τις αυλακώσεις στο εξωτερικό στρώμα του εγκεφάλου, απαραίτητες για τη μεγιστοποίηση της επιφάνειας του φλοιού και για τον διαχωρισμό των λειτουργικών περιοχών του εγκεφάλου. Η λευκή ουσία μπορεί να θεωρηθεί ως ο αυτοκινητόδρομος επικοινωνίας του κεντρικού νευρικού συστήματος, που μεταδίδει σήματα από και προς διάφορα μέρη του εγκεφάλου και του νωτιαίου μυελού.
«Η ανάλυσή μας έδειξε ότι οι ανωμαλίες της λευκής ουσίας αντιπροσωπεύουν έναν μηχανισμό με τον οποίο η κεφαλή οδηγεί σε χειρότερες γνωστικές επιδόσεις», δήλωσε ο δρ Michael L. Lipton, καθηγητής ακτινολογίας στο Ιατρικό Κέντρο Irving του Πανεπιστημίου Κολούμπια στη Νέα Υόρκη. Δεδομένης της προηγούμενης έλλειψης σοβαρών τραυματισμών στο κεφάλι των παικτών, η μελέτη διαπίστωσε άμεση συσχέτιση μεταξύ των επαναλαμβανόμενων κεφαλιών και της χειρότερης απόδοσης στη λεκτική μάθηση, γεγονός που υποδηλώνει ότι ακόμη και φαινομενικά καλοήθη χτυπήματα όπως μια κεφαλιά μπορούν να έχουν βαθιά επίδραση στον εγκέφαλο.
Οι επαναλαμβανόμενες προσκρούσεις στο κεφάλι μεταξύ των υγιών αθλητών δείχνουν ότι οι ανωμαλίες εμφανίζονται στις θέσεις που είναι πιο χαρακτηριστικές για το CTE, σχετίζονται με επιδείνωση της ικανότητας εκμάθησης ενός γνωστικού έργου και θα μπορούσαν να επηρεάσουν τη λειτουργία στο μέλλον.
Η CTE περιγράφηκε για πρώτη φορά το 1949 από τον Dr. Macdonald Critchley και κατοχυρώθηκε ως ασθένεια στις αρχές της δεκαετίας του 2000 από τον Dr. Bennet Omalu, έχει εντοπιστεί δυσανάλογα συχνά σε αθλητές, ιδίως πυγμάχους και παίκτες του NFL.
Παρόλο που στην πυγμαχία δεν μπορούν να γίνουν πολλά για τον μετριασμό του εγκεφαλικού τραύματος στο κεφάλι και του εγκεφαλικού τραύματος από «μπουνιές» λόγω της φύσης του πυγμάχου, το αμερικανικό ποδόσφαιρο έχει εδώ και καιρό προσπαθήσει να μειώσει τους κινδύνους. Οι παίκτες υποχρεούνται να φορούν κράνη από το 1943, αν και αρχικά δερμάτινα κράνη. Μέχρι τη δεκαετία του 1950, το δέρμα ανταλλάχθηκε με ένα πιο προστατευτικό πλαστικό κράνος. Ακόμη και με την πρόοδο του εξοπλισμού, οι επαναλαμβανόμενες προσκρούσεις στο κεφάλι είχαν ως αποτέλεσμα ένα κύμα εγκεφαλικών τραυματισμών μεταξύ των παικτών.
Ένα σημαντικό εμπόδιο στη διάγνωση της CTE είναι ότι μπορεί να γίνει μόνο μετά θάνατον, γεγονός που καθιστά την έρευνα δύσκολη.
Παίκτες του NFL όπως ο Aaron Hernandez, ο Frank Gifford και ο Junior Seau διαγνώστηκαν με CTE. Οι ποδοσφαιριστές Jeff Astle και Scott Vermillion, ο παίκτης του χόκεϊ Derek Boogaard και ο παλαιστής του WWE Chris Benoit διαγνώστηκαν με CTE. Όλοι τους πέθαναν πρόωρα και κάτω από ατυχείς συνθήκες, όπως συχνά συνδέεται με τα συμπτώματα της νόσου.
Είναι μάλλον απίθανο, πάντως, να δούμε τη χρήση ειδικού κράνους και στους ποδοσφαιριστές, αν και ποτέ δεν ξέρεις.
[via]
