Ένα μεγάλο υβρίδιο αστεροειδούς-κομήτη που περιστρέφεται μεταξύ Ποσειδώνα και Δία αποτελεί μια ενδιαφέρουσα εκκεντρική περίπτωση όσον αφορά τα κοσμικά πετρώματα: ο Χείρωνας είναι αυτό που οι αστρονόμοι αποκαλούν δευτερεύον σώμα. Με βάση τις παρατηρήσεις του διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb, διαθέτει ένα μείγμα πάγου και αερίων που θα μπορούσε να μας διδάξει περισσότερα για τη γέννηση του Ηλιακού μας Συστήματος.
Ο Χείρωνας είναι μόνο ένας από τα περίπου χίλια τέτοιου είδους ουράνια σώματα που γνωρίζουμε προς το παρόν. Πολλά από αυτά πιστεύεται ότι έχουν προέλθει πέρα από τον πλανήτη Ποσειδώνα, ωστόσο, αργότερα θα είχαν μετακινηθεί στο Ηλιακό Σύστημα ακολουθώντας βαρυτικούς συντονισμούς με τις τροχιές τους και τον Ποσειδώνα.
Αλλά πώς ακριβώς αυτό το υβρίδιο αστεροειδούς-κομήτη μας λέει περισσότερα για τη γέννηση του Ηλιακού Συστήματος; Σύμφωνα λοιπόν με τις νέες παρατηρήσεις που έγιναν από το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb, ο Χείρωνας φαίνεται να έχει μια σύνθεση επιφανειακών πάγων που δεν μοιάζει με οποιαδήποτε άλλη που έχουν βρει οι αστρονόμοι μέχρι στιγμής σε οποιοδήποτε άλλο τέτοιο σώμα.
Κανένας από τους πάγους δεν είναι «ασυνήθιστος», καθαυτός. Ωστόσο, ο συνδυασμός πάγων και αερίων που βρέθηκαν μαζί στον Χείρωνα είναι αυτό που κάνει τα πάντα τόσο ενδιαφέροντα. Επιπλέον, παρά το γεγονός ότι δεν ανέβηκαν ποτέ πάνω από τους -140 βαθμούς Κελσίου, οι πάγοι στον Χείρωνα πράγματι υποβαθμίζονται. Αυτό σημαίνει, ότι η ακτινοβολία του Ήλιου προκαλεί κάποιες ενδιαφέρουσες χημικές αντιδράσεις όταν αλληλεπιδρά με τους πάγους που βρίσκονται στο υβρίδιο αστεροειδούς-κομήτη, παρακινώντας την παραγωγή οργανικών υποπροϊόντων όπως το αιθάνιο, το προπάνιο και διάφορα διοξείδια του άνθρακα.
Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι ανακαλύπτοντας ποια από αυτά τα αέρια είναι στην πραγματικότητα μέρος της ουράς του Χείρωνα θα τους βοηθήσει να μάθουν περισσότερα για τις χημικές και φυσικές ιδιότητες του πετρώματος, καθώς και για το πάχος και το πορώδες του στρώματος πάγου και πώς το επηρεάζει η ακτινοβολία.
Όλα αυτά γίνονται ακόμη πιο σημαντικά επειδή τα σώματα όπως ο Χείρωνας πιστεύεται ότι είναι «παρθένα». Αυτό σημαίνει ότι δεν έχουν αλλάξει από τότε που σχηματίστηκαν πριν από 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Ως εκ τούτου, αυτό το υβρίδιο αστεροειδούς-μητροειδούς θα μπορούσε να περιέχει στοιχεία για το πώς σχηματίστηκε το Ηλιακό Σύστημα.
Φυσικά, το να μάθουμε περισσότερα γι’ αυτό θα πάρει λίγο χρόνο. Ο Χείρωνας είναι πολύ μακριά από εμάς, και ενώ η τροχιά του θα τον φέρει ακριβώς μέσα στην τροχιά του Κρόνου, δεν θα πλησιάσει τόσο κοντά για άλλα 20 χρόνια. Ευτυχώς, θα συνεχίσει να γίνεται φωτεινότερος και πιο ενεργός καθώς πλησιάζει τον Ήλιο, δίνοντας στους αστρονόμους περισσότερες ευκαιρίες να τον παρατηρήσουν.
[via]
