Ελβετοί επιστήμονες δημιούργησαν έναν νέο τύπο νήματος που μεταφέρει φάρμακα και μπορεί να βοηθήσει στην παροχή φαρμάκων απευθείας εκεί που τα χρειάζεται ο οργανισμός. Αυτό μπορεί να βοηθήσει στη δημιουργία πιο συγκεντρωτικής θεραπείας, επιτρέποντας μικρότερες δόσεις και ευελπιστώντας σε βελτιωμένες θεραπευτικές επιλογές σε διάφορους τύπους θεραπειών.
Επί του παρόντος, κατά τη θεραπεία του ανθρώπινου σώματος με διάφορα φάρμακα, οι γιατροί πρέπει να συνταγογραφούν μεγαλύτερες δόσεις από τις απαραίτητες. Αυτό συμβαίνει επειδή όταν λαμβάνεται ένα φάρμακο με ένεση ή από το στόμα, πρέπει να ταξιδέψει μέσω του σώματος στο σημείο όπου χρειάζεται. Καθώς το φάρμακο ταξιδεύει μέσω της κυκλοφορίας του αίματος, ένα μέρος του χάνεται ή απορροφάται από αυτά τα άλλα μέρη. Έτσι, πρέπει να το λαμβάνετε υπόψη αυτό όταν αντιμετωπίζετε κάτι σε ένα συγκεκριμένο σημείο.
Αλλά, αν χρησιμοποιούσατε νήματα που μεταφέρουν φάρμακα, όπως οι νέες υφαντικές ίνες που δημιούργησαν αυτοί οι Ελβετοί επιστήμονες, θα μπορούσατε να χρησιμοποιήσετε μικρότερες δόσεις και να μειώσετε επίσης το ποσό των πιθανών ζημιών και ανεπιθύμητων παρενεργειών που προκαλούνται σε άλλα μέρη του σώματος, χρησιμοποιώντας μια πιο στοχευμένη προσέγγιση. Έχουμε δει παρόμοιες τεχνικές να χρησιμοποιούνται για τη στόχευση καρκινικών κυττάρων και αυτές οι νέες ίνες θα μπορούσαν θεωρητικά να είναι φορτωμένες με οποιοδήποτε είδος φαρμάκου.
Για την κατασκευή των ινών, οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν μια διαδικασία γνωστή ως κλωστική νηματοποίηση τήγματος. Εάν το φάρμακο δεν είναι ευαίσθητο στη θερμότητα, μπορεί να προστεθεί στην ίνα κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, όταν το βιοσυμβατό, βιοδιασπώμενο πολυμερές που χρησιμοποιούν είναι πιο εύπλαστο. Εάν όμως το φάρμακο είναι ευαίσθητο στη θερμότητα, μπορεί να προστεθεί αργότερα, προσθέτοντας ένα υλικό τοποθέτησης στον πυρήνα της ίνας και αντικαθιστώντας το αργότερα με το φάρμακο.
Από εκεί και πέρα, οι ίνες μπορούν να προστεθούν στο σώμα. Εάν το φάρμακο έχει μικρότερα μόρια, τότε μπορούν να διαχυθούν μέσω των πορωδών τοιχωμάτων της ίνας. Ωστόσο, εάν τα μόρια είναι μεγαλύτερα, θα πρέπει να διαρρεύσουν αργά μέσω των ανοικτών άκρων των νημάτων που μεταφέρουν το φάρμακο. Σε κάθε περίπτωση, ο ρυθμός απελευθέρωσης του φαρμάκου βελτιώνεται δραστικά, επιτρέποντας πιο στοχευμένη απελευθέρωση.
Επειδή η ίνα αποτελείται από βιοδιασπώμενο πολυμερές, τελικά θα διαλυθεί, καθιστώντας την ακίνδυνη και μη επεμβατική για το σώμα του ασθενούς. Πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα εξέλιξη που θα μπορούσε σίγουρα να δει κάποια χρήση στον ιατρικό κόσμο, ειδικά για τη θεραπεία θεμάτων που έχουν περισσότερες παρενέργειες χωρίς αυτές τις στοχευμένες απελευθερώσεις.
*Η κεντρική εικόνα προέρχεται από τον Louis Reed on Unsplash
[via]
