Σε μια παγκόσμια πρωτοτυπία, οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι οι πεταλούδες Vanessa cardui εκμεταλλεύτηκαν τους ευνοϊκούς ανέμους σε συνδυασμό με μια στρατηγική ενεργού πτήσης για να διασχίσουν τον πλανήτη χωρίς στάσεις, καλύπτοντας τουλάχιστον 4.200 χιλιόμετρα. Εκτιμούν ότι το ταξίδι διήρκεσε πέντε έως οκτώ ημέρες, δηλαδή δυνητικά το μισό της ενήλικης ζωής των πεταλούδων.
Ακόμη περισσότερο, αυτά τα τολμηρά έντομα μπορεί στην πραγματικότητα να πετούν ακόμη μεγαλύτερες αποστάσεις που φτάνουν ή και ξεπερνούν τα 7.000 χιλιόμετρα, από τη δυτική Ευρώπη στην Αφρική και στη συνέχεια στη Νότια Αμερική. Αυτό ανατρέπει όσα γνωρίζουμε για τη μετανάστευση και τη συμπεριφορά των πεταλούδων.
“Οι πεταλούδες θα μπορούσαν να έχουν ολοκληρώσει αυτή την πτήση μόνο χρησιμοποιώντας μια στρατηγική που εναλλάσσεται μεταξύ της ενεργητικής πτήσης, η οποία κοστίζει ενεργειακά, και της ολίσθησης με τον άνεμο“, δήλωσε ο συν-συγγραφέας της μελέτης Eric Toro-Delgado, επιστήμονας στο Ινστιτούτο Εξελικτικής Βιολογίας στη Βαρκελώνη. “Εκτιμούμε ότι χωρίς τον άνεμο, οι πεταλούδες θα μπορούσαν να πετάξουν το πολύ 780 χιλιόμετρα πριν καταναλώσουν όλο το λίπος τους και, επομένως, την ενέργειά τους“.Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Ottawa και το Ινστιτούτο Εξελικτικής Βιολογίας της Ισπανίας επιβεβαίωσαν αυτή την εκπληκτική διαπίστωση για τη μυστική ζωή των πεταλούδων, χρησιμοποιώντας μια σειρά γενετικών στοιχείων, μετά την ανακάλυψη ενός σμήνους V. cardui στις ακτές του Ατλαντικού της Νότιας Αμερικής, στη Γαλλική Γουιάνα, μακριά από τη γνωστή περιοχή εξάπλωσης του είδους.
Αν και το είδος είναι ευρέως διαδεδομένο σε όλο τον κόσμο, μια γονιδιωματική ανάλυση επιβεβαίωσε ότι οι πεταλούδες είχαν στενή συγγένεια με εκείνες που βρίσκονται στην Αφρική και την Ευρώπη, πράγμα που σημαίνει ότι δεν μετανάστευσαν απλώς νότια μέσω της ξηράς από τη Βόρεια Αμερική.
Στη συνέχεια, μια ανάλυση των κόκκων γύρης που ταξίδεψαν μαζί τους αποκάλυψε ότι προέρχονταν από δύο είδη φυτών που καλλιεργούνται σε τροπικές περιοχές της Αφρικής. Από αυτό, οι επιστήμονες μπόρεσαν να εντοπίσουν ότι οι πεταλούδες προμηθεύτηκαν νέκταρ από αυτά τα φυτά πριν ξεκινήσουν την περιπέτεια της διάσχισης των ωκεανών.
Τέλος, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν τα φτερά των πεταλούδων για να πραγματοποιήσουν μια ανάλυση ισοτόπων υδρογόνου και στροντίου, παρέχοντας ουσιαστικά ένα “δακτυλικό αποτύπωμα” για την προέλευση τους. Συνδυάζοντας τη χημεία με την οικολογία, κατάφεραν να αντιστοιχίσουν τα αποτελέσματα με τα κατάλληλα ενδιαιτήματα και διαπίστωσαν ότι πιθανότατα προέρχονταν από τη Γαλλία, την Ιρλανδία, το Ηνωμένο Βασίλειο ή την Πορτογαλία.
“Είναι η πρώτη φορά που αυτός ο συνδυασμός μοριακών τεχνικών, συμπεριλαμβανομένου του γεωεντοπισμού ισοτόπων και της μεταβολικής κωδικοποίησης γύρης, δοκιμάζεται σε μεταναστευτικά έντομα“, δήλωσε ο Clément Bataille, αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Οτάβα. “Τα αποτελέσματα είναι πολλά υποσχόμενα και μπορούν να μεταφερθούν σε πολλά άλλα είδη μεταναστευτικών εντόμων. Η τεχνική θα πρέπει να μεταμορφώσει ριζικά την κατανόηση της μετανάστευσης των εντόμων“.
Ωστόσο, η γενετική και η χημική ανάλυση αποτελούσαν μόνο ένα μέρος της εικόνας. Στη συνέχεια, η ομάδα χρησιμοποίησε ιστορικά αρχεία των τροχιών του ανέμου που οδήγησαν στην ανακάλυψη των πεταλούδων τον Οκτώβριο του 2013. Στη συνέχεια, μπόρεσαν να διαπιστώσουν ότι οι ευνοϊκοί παρευξείνιοι άνεμοι έκαναν βιώσιμο αυτό το επικό υπερατλαντικό ταξίδι, το οποίο αποτελεί μια εκπληκτική νέα γνώση για τη μεταναστευτική συμπεριφορά των εντόμων.
“Αυτή η μελέτη κάνει καλή δουλειά για να δείξει πόσο πολύ τείνουμε να υποτιμούμε τις ικανότητες διασποράς των εντόμων“, δήλωσε η συν-συγγραφέας Megan Reich, μεταδιδακτορική ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο της Οτάβα. “Επιπλέον, είναι απολύτως πιθανό ότι υποτιμούμε επίσης τη συχνότητα αυτών των τύπων γεγονότων διασποράς και τον αντίκτυπό τους στα οικοσυστήματα“.
Και αυτή η υπερατλαντική πτήση δεν είναι καμία βόλτα για το V. cardui – μοιάζει περισσότερο με το ταξίδι της ζωής του. Το είδος έχει διάρκεια ζωής ως ενήλικο έντομο μόλις δύο έως τέσσερις εβδομάδες, κατά τη διάρκεια της οποίας επενδύει όλη την ενέργειά του στην αναπαραγωγή. Ως εκ τούτου, αυτό το ταξίδι φαίνεται να αποτελεί σημαντική στρατηγική για την επιβίωση του είδους.
Η διαδρομή πτήσης τους χρησιμοποίησε το στρώμα αέρα της Σαχάρας, ένα εποχιακό ατμοσφαιρικό φαινόμενο κατά το οποίο ο ξηρός, γεμάτος σκόνη αέρας συσσωρεύεται πάνω από την αφρικανική έρημο στα τέλη της άνοιξης, το καλοκαίρι και τις αρχές του φθινοπώρου. Μετακινείται μέσω του Βόρειου Ατλαντικού Ωκεανού και κάθε τρεις έως πέντε ημέρες απορρίπτει σωματίδια πάνω από τη Νότια Αμερική, γονιμοποιώντας κατά τη διαδικασία τον Αμαζόνιο. Τώρα οι επιστήμονες γνωρίζουν ότι αυτό το σύννεφο σκόνης βοηθά επίσης τις πτητικές ικανότητες οργανισμών όπως αυτές οι πεταλούδες.
Αν και δεν θέλουμε να μειώσουμε το εντυπωσιακό κατόρθωμα αυτών των ταξιδιωτών εντόμων μεγάλων αποστάσεων, η μελέτη αυτή ρίχνει επίσης φως σε άγνωστους προηγουμένως εναέριους διαδρόμους που χρησιμοποιούνται στη μετανάστευση και στο πώς, λόγω της κλιματικής αλλαγής, αυτοί μπορεί να χρησιμοποιούνται όλο και περισσότερο ως αόρατοι “υπεραυτοκινητόδρομοι” από πολλά είδη που αναζητούν το βέλτιστο περιβάλλον. Αμφισβητεί επίσης τις πεποιθήσεις ότι, λόγω των εύθραυστων φτερών τους, οι πεταλούδες γενικά δεν είναι οπαδοί των θυελλωδών συνθηκών.
“Είναι απαραίτητο να προωθηθούν συστηματικές ρουτίνες παρακολούθησης των εντόμων που διασκορπίζονται, οι οποίες θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην πρόβλεψη και τον μετριασμό των πιθανών κινδύνων για τη βιοποικιλότητα που προκύπτουν από την παγκόσμια αλλαγή“, δήλωσε ο συν-επικεφαλής συγγραφέας Gerard Talavera, από το Ινστιτούτο Εξελικτικής Βιολογίας.
Πρόσφατα διαπιστώθηκε επίσης ότι οι πεταλούδες συγκαταλέγονται μεταξύ των δισεκατομμυρίων εντόμων που μεταναστεύουν νότια μέσω ενός στενού ορεινού περάσματος στην Ευρώπη, αναζητώντας θερμότερες συνθήκες στην περιοχή.
“Συνήθως βλέπουμε τις πεταλούδες ως σύμβολα της ευθραυστότητας της ομορφιάς, αλλά η επιστήμη μας δείχνει ότι μπορούν να επιτύχουν απίστευτα κατορθώματα“, πρόσθεσε ο συν-συγγραφέας της μελέτης Roger Vila, ερευνητής στο Ινστιτούτο Εξελικτικής Βιολογίας. “Υπάρχουν ακόμη πολλά να ανακαλύψουμε για τις δυνατότητές τους“.
[via]
