Η ανάλυση των εικόνων του διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb από έναν ερευνητή θα μπορούσε να υποδείξει ότι ίσως ζούμε μέσα σε μια μαύρη τρύπα, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε στο Monthly Notices of the Royal Astronomical Society.
«Το κύριο εύρημα της μελέτης είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία των γαλαξιών στο Σύμπαν, όπως φαίνονται από τη Γη, περιστρέφονται προς την ίδια κατεύθυνση», εξήγησε ο Lior Shamir, αστρονόμος στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Κάνσας και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης. Γίνεται όλο και πιο σαφές ότι «το Lambda CDM είναι τουλάχιστον ελλιπές», πρόσθεσε ο Shamir. «Ίσως το πλεονέκτημα αυτής της παρατήρησης είναι ότι ο καθένας μπορεί πολύ εύκολα να το δει απλά κοιτάζοντας τις εικόνες του πρώιμου Σύμπαντος».
Η μελέτη του Shamir εξέτασε 263 γαλαξίες στην Προηγμένη Βαθιά Εξωγαλαξιακή Έρευνα του τηλεσκοπίου James Webb, ή JADES. Περίπου τα δύο τρίτα των γαλαξιών περιστρέφονται δεξιόστροφα, διαπίστωσε, ενώ μόλις το ένα τρίτο περιστρέφεται προς την αντίθετη κατεύθυνση. Αν και η κίνηση ανιχνεύθηκε ποσοτικά, ο Shamir δήλωσε ότι η ευκρινής όραση του James Webb κατέστησε δυνατό να προσδιοριστεί οπτικά η κατεύθυνση της περιστροφής κάθε γαλαξία.
Κατά τη γνώμη μου βλέπουμε μεγαλύτερο αριθμό γαλαξιών που περιστρέφονται προς την αντίθετη κατεύθυνση σε σχέση με τον Γαλαξία μας, λόγω της κίνησης αυτών των γαλαξιών σε σχέση με την κίνηση του Γαλαξία μας. Η κίνηση τους κάνει πιο φωτεινούς και γι’ αυτό βλέπουμε περισσότερους από αυτούς. Αλλά μπορεί να κάνω λάθος, και σε αυτή την περίπτωση το πραγματικό Σύμπαν έχει περισσότερους γαλαξίες που περιστρέφονται προς την ίδια κατεύθυνση.
Ο Shamir εξήγησε ότι οι μαύρες τρύπες γεννιούνται περιστρεφόμενες, και θα μπορούσε να είναι ότι υπάρχουν περισσότερες μαύρες τρύπες που περιστρέφονται δεξιόστροφα ως αποτέλεσμα. Αυτό εκλαμβάνεται ως ένδειξη ότι το ίδιο το Σύμπαν μας μπορεί να βρίσκεται μέσα σε μια μαύρη τρύπα.
Αντιλαμβανόμαστε τις μαύρες τρύπες ως περιοχές του χωροχρόνου με τόσο έντονη βαρύτητα που ούτε το φως δεν μπορεί να διαφύγει πέρα από ένα συγκεκριμένο όριο, γνωστό ως ορίζοντας γεγονότων. Πέρα από αυτό το σημείο, η πυκνά συσσωρευμένη ύλη μέσα σε μια μαύρη τρύπα παραμένει αόρατη – εξ ου και το όνομά της. Αλλά κάποιες θεωρητικές μαύρες τρύπες θα μπορούσαν να γίνουν αντιληπτές ως απείρως διαστελλόμενες από έναν παρατηρητή μέσα σε αυτές, ενώ θα παρέμεναν στατικές, πεπερασμένου μεγέθους για έναν εξωτερικό παρατηρητή.
Έτσι, θα μπορούσε επίσης να είναι πιθανό να υπάρχουν μωρουδιακά Σύμπαντα μέσα στο δικό μας, πέρα από τα όρια της αντίληψής μας και μέσα σε ένα μεγαλύτερο Σύμπαν. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, έτσι και το Σύμπαν μας θα μπορούσε απλώς να βρίσκεται μέσα σε μια μαύρη τρύπα σε κάποιο μεγαλύτερο…. Σύμπαν, αμφισβητώντας έτσι την ίδια την υπόσταση του και εισάγοντας την όλη έννοια του πολυσύμπαντος. Η ιδέα δεν είναι καινούργια, αλλά η μελέτη της γαλαξιακής περιστροφής υποδηλώνει μια άλλη γραμμή αποδείξεων ότι είναι σχεδόν βέβαιο ότι το Σύμπαν είναι περισσότερο από ό,τι βλέπουμε με τη μορφή του φωτός.
Υπάρχει όμως και μια άλλη πιθανότητα για την άνιση κατανομή της γαλαξιακής περιστροφής: Ότι η ίδια η ταχύτητα περιστροφής του Γαλαξία μας επηρεάζει τις μετρήσεις της ομάδας. Περισσότερες παρατηρήσεις θα μπορούσαν να ξεκαθαρίσουν την ασυμφωνία
Στο μεταξύ, αναμένουμε ότι το JADES θα δώσει περισσότερες πληροφορίες για το μακρινό Σύμπαν. Το 2023, οι αστρονόμοι θεώρησαν ότι μπορεί να εντόπισαν αστέρια που τροφοδοτούνται από την Σκοτεινή Ύλη σε εικόνες του JADES, και πέρυσι εντοπίστηκε από το πρόγραμμα ο πιο μακρινός γαλαξίας που έχει παρατηρηθεί μέχρι σήμερα (ο οποίος ήταν παράξενα φωτεινός).
[via]
